het einde is nabij...

Waarschijnlijk een van onze laatste berichtjes op deze blog, misschien wel het laatste. Zondag vertrekken we terug naar huis en dat voelt zeer raar. Het lijk of het steeds sneller dichterbij komt.  Echt bereid om hier tegen iedereen al vaarwel te zeggen, zijn we nog niet, maar we kunnen uiteraard niet anders. Heel benieuwd hoe de laatste dag op school verloopt. Maandag in de asssembly (bijeenkomst van alle leerkrachten en leerlingen in de grote hal) hebben we een klein afscheidswoordje gezegd. Makkelijk was het niet. Toen de directeur ons aankondigde en vertelde dat we terug naar België gingen, kwam er een ‘ooooh’ uit de zaal en dan moesten we nog beginnen spreken. Beiden met veel zenuwen en een krop in de keel hebben we de school toegesproken. Nadien werden we nog door verschillende leerlingen aangesproken en zelf geknuffeld. Het definitieve afscheid zal echt moeilijk worden! Toch verlangen we nog steeds meer om terug naar huis te gaan. Nu het echt dicht komt, missen we steeds meer familie en vrienden (en de hond). Benieuwd hoe ook dat weerzien zal verlopen.

Dit weekend was het eindelijk de fashionshow. In mijn ogen is hij fantastisch geweest. De leerlingen hebben het echt fantastisch gedaan. Achter de schermen was het hier en daar wat chaos, maar vrees dat dit ook gewoon wat bij een fashionshow hoort. We hebben veel leuke reacties gehoord hoewel de twaalfde graad (die vorige jaar dus hun fashionshow hadden) voet bij stuk houdt dat hun show beter was, maar iedereen vindt waarschijnlijk zijn eigen show het beste. Ik neem hen dus zeker niets kwalijk. Geen enkele show zal waarschijnlijk kunnen tippen aan deze voor mij. J

 Dezen morgen zijn we na de toets van toerisme met de trein vertrokken naar waterfront in Kaapstad waar we de boot naar Robbeneiland genomen hebben. We moesten dit toch zeker nog gedaan hebben voor we naar huis gingen. Robbeneiland is het eiland voor de kust van Kaapstad waar er vroeger een gevangenis was waar veel politieke gevangen -zoals Nelson Mandela-  lepra-patiënten en geestenzieken naar gestuurd werden. De gevangenis in nu gesloten maar je kunt er een rondleiding krijgen door ex-gevangene. Wij kregen de rondleiding door een politieke gevangene die er zeven jaar (1983-1990) verbleven heeft. De gevangenis zelf gaf geen eng gevoel, maar eerder absurd. Vreemd hoe mensen elkaar kunnen onderdrukken omwille van een overtuiging of huidskleur.

Morgen willen we heel graag de tafelberg doen. Eigenlijk een schande dat we dat nog niet eerder gedaan hebben. Hopelijk wordt het dus mooi weer. Donderdag is opnieuw voorzien om afscheid in school te nemen. We willen graag de leerkrachten verrassen met onze kookkunsten. Voor de veiligheid schrijf ik hier niet wat we gaan doen, omdat we weten dat ze Nederlands kunnen lezen en je weet nooit dat ze de blog nog lezen. Verrassing is verrassing!

Vrijdagavond gaan we nog gaan eten met de onderdirecteur en zijn vrouw. En zaterdagavond gaan we dan met alle meiden nog naar een rugbymatch kijken. En over zondag denken we momenteel niet te veel na! J

dinsdag 1 mei

Over twee weken tijd staan we al opnieuw met onze –intussen gebruinde- voeten terug op Begische grond. Het doet zeer vreemd dat ons afscheid hier steeds dichter komt. We willen er niet te veel aan denken, maar we kunnen er niet om heen. Onze stage is eigenlijk afgelopen. Onze acht stageweken zijn voorbij. Toch gaan we deze komende drie dagen nog zoveel mogelijk les geven. De leerlingen kennen ons nu wel al, maar weten nog steeds niet veel over België. Dit moeten we dus nog in orde maken J. Daarom proberen we volgende dagen zoveel mogelijk klassen les te geven over België. Benieuwd welke vragen zij zullen hebben. De vragen die ons momenteel het meest bijgebleven zijn, zijn: “Eten jullie vlees?”, “Hebben jullie kamelen?”, “Er staat een olifant op jullie chocolade, hebben jullie dan ook olifanten?” en “Hebben jullie ook een nationaal dier?” (Het dier van Zuid-Afrika is namelijk de springbok.)

Gisteren zijn we trouwens naar Cape Point gegaan met Ms Starker. Het was zeer leuk maar ook zeer nat. We hadden helaas de slechtste dag van het lange weekend uitgekozen. Op Cape Point zelf was het enorm aan het regenen en bij het bezoeken van Kaap de Goede Hoop waaiden we bijna weg. Toch was het super gezellig. We zullen het zeker niet snel vergeten!

Simons Town: nog droog weer

Cape Point: uitgeregend

Kaap De Goede Hoop: bijna weggewaaid!

Zaterdag zijn we nog even naar Kaapstad zelf geweest samen met Marlon en Fatma om opnieuw de vele leuke kraampjes met typische afrikaanse spulletjes te bekijken. Natuurlijk hebben we opnieuw verschillende souvenirs gekocht, maar nog steeds hebben we nog niet alles wat we willen hebben. Maar dat komt wel nog in orde.

De rest van het weekend was het uiteraard oefenen en oefenen voor de fashion show. Donderdag is de eerste voorstelling, dus dat is heel dicht. We hebben dit weekend ook wel wat tegenslagen gehad (lek in het dak waardoor het water in de speakers liep en er vonken ontstonden, bijgevolg hebben we vandaag de lichten maar niet aangestoken). De leerlingen blijven wel super enthousiast. Vandaag zijn ze ook in de buurt gaan flyeren. Ze mochten zich leuk verkleden om zo de mensen te gaan aanspreken. Hoe zotter hoe leuker natuurlijk!