Waarschijnlijk een van onze laatste berichtjes op deze blog,
misschien wel het laatste. Zondag vertrekken we terug naar huis en dat voelt
zeer raar. Het lijk of het steeds sneller dichterbij komt. Echt bereid om hier tegen iedereen al vaarwel
te zeggen, zijn we nog niet, maar we kunnen uiteraard niet anders. Heel
benieuwd hoe de laatste dag op school verloopt. Maandag in de asssembly
(bijeenkomst van alle leerkrachten en leerlingen in de grote hal) hebben we een
klein afscheidswoordje gezegd. Makkelijk was het niet. Toen de directeur ons
aankondigde en vertelde dat we terug naar België gingen, kwam er een ‘ooooh’
uit de zaal en dan moesten we nog beginnen spreken. Beiden met veel zenuwen en
een krop in de keel hebben we de school toegesproken. Nadien werden we nog door
verschillende leerlingen aangesproken en zelf geknuffeld. Het definitieve
afscheid zal echt moeilijk worden! Toch verlangen we nog steeds meer om terug
naar huis te gaan. Nu het echt dicht komt, missen we steeds meer familie en
vrienden (en de hond). Benieuwd hoe ook dat weerzien zal verlopen.
Dit weekend was het eindelijk de fashionshow. In mijn ogen
is hij fantastisch geweest. De leerlingen hebben het echt fantastisch gedaan.
Achter de schermen was het hier en daar wat chaos, maar vrees dat dit ook
gewoon wat bij een fashionshow hoort. We hebben veel leuke reacties gehoord
hoewel de twaalfde graad (die vorige jaar dus hun fashionshow hadden) voet bij
stuk houdt dat hun show beter was, maar iedereen vindt waarschijnlijk zijn
eigen show het beste. Ik neem hen dus zeker niets kwalijk. Geen enkele show zal
waarschijnlijk kunnen tippen aan deze voor mij. J
Dezen morgen zijn we na de toets van toerisme met de trein
vertrokken naar waterfront in Kaapstad waar we de boot naar Robbeneiland
genomen hebben. We moesten dit toch zeker nog gedaan hebben voor we naar huis
gingen. Robbeneiland is het eiland voor de kust van Kaapstad waar er vroeger
een gevangenis was waar veel politieke gevangen -zoals Nelson Mandela- lepra-patiënten en geestenzieken naar gestuurd
werden. De gevangenis in nu gesloten maar je kunt er een rondleiding krijgen
door ex-gevangene. Wij kregen de rondleiding door een politieke gevangene die
er zeven jaar (1983-1990) verbleven heeft. De gevangenis zelf gaf geen eng
gevoel, maar eerder absurd. Vreemd hoe mensen elkaar kunnen onderdrukken
omwille van een overtuiging of huidskleur.
Morgen willen we heel graag de tafelberg doen. Eigenlijk een
schande dat we dat nog niet eerder gedaan hebben. Hopelijk wordt het dus mooi
weer. Donderdag is opnieuw voorzien om afscheid in school te nemen. We willen
graag de leerkrachten verrassen met onze kookkunsten. Voor de veiligheid
schrijf ik hier niet wat we gaan doen, omdat we weten dat ze Nederlands kunnen
lezen en je weet nooit dat ze de blog nog lezen. Verrassing is verrassing!
Vrijdagavond gaan we nog gaan eten met de onderdirecteur en
zijn vrouw. En zaterdagavond gaan we dan met alle meiden nog naar een
rugbymatch kijken. En over zondag denken we momenteel niet te veel na! J
