het einde is nabij...

Waarschijnlijk een van onze laatste berichtjes op deze blog, misschien wel het laatste. Zondag vertrekken we terug naar huis en dat voelt zeer raar. Het lijk of het steeds sneller dichterbij komt.  Echt bereid om hier tegen iedereen al vaarwel te zeggen, zijn we nog niet, maar we kunnen uiteraard niet anders. Heel benieuwd hoe de laatste dag op school verloopt. Maandag in de asssembly (bijeenkomst van alle leerkrachten en leerlingen in de grote hal) hebben we een klein afscheidswoordje gezegd. Makkelijk was het niet. Toen de directeur ons aankondigde en vertelde dat we terug naar België gingen, kwam er een ‘ooooh’ uit de zaal en dan moesten we nog beginnen spreken. Beiden met veel zenuwen en een krop in de keel hebben we de school toegesproken. Nadien werden we nog door verschillende leerlingen aangesproken en zelf geknuffeld. Het definitieve afscheid zal echt moeilijk worden! Toch verlangen we nog steeds meer om terug naar huis te gaan. Nu het echt dicht komt, missen we steeds meer familie en vrienden (en de hond). Benieuwd hoe ook dat weerzien zal verlopen.

Dit weekend was het eindelijk de fashionshow. In mijn ogen is hij fantastisch geweest. De leerlingen hebben het echt fantastisch gedaan. Achter de schermen was het hier en daar wat chaos, maar vrees dat dit ook gewoon wat bij een fashionshow hoort. We hebben veel leuke reacties gehoord hoewel de twaalfde graad (die vorige jaar dus hun fashionshow hadden) voet bij stuk houdt dat hun show beter was, maar iedereen vindt waarschijnlijk zijn eigen show het beste. Ik neem hen dus zeker niets kwalijk. Geen enkele show zal waarschijnlijk kunnen tippen aan deze voor mij. J

 Dezen morgen zijn we na de toets van toerisme met de trein vertrokken naar waterfront in Kaapstad waar we de boot naar Robbeneiland genomen hebben. We moesten dit toch zeker nog gedaan hebben voor we naar huis gingen. Robbeneiland is het eiland voor de kust van Kaapstad waar er vroeger een gevangenis was waar veel politieke gevangen -zoals Nelson Mandela-  lepra-patiënten en geestenzieken naar gestuurd werden. De gevangenis in nu gesloten maar je kunt er een rondleiding krijgen door ex-gevangene. Wij kregen de rondleiding door een politieke gevangene die er zeven jaar (1983-1990) verbleven heeft. De gevangenis zelf gaf geen eng gevoel, maar eerder absurd. Vreemd hoe mensen elkaar kunnen onderdrukken omwille van een overtuiging of huidskleur.

Morgen willen we heel graag de tafelberg doen. Eigenlijk een schande dat we dat nog niet eerder gedaan hebben. Hopelijk wordt het dus mooi weer. Donderdag is opnieuw voorzien om afscheid in school te nemen. We willen graag de leerkrachten verrassen met onze kookkunsten. Voor de veiligheid schrijf ik hier niet wat we gaan doen, omdat we weten dat ze Nederlands kunnen lezen en je weet nooit dat ze de blog nog lezen. Verrassing is verrassing!

Vrijdagavond gaan we nog gaan eten met de onderdirecteur en zijn vrouw. En zaterdagavond gaan we dan met alle meiden nog naar een rugbymatch kijken. En over zondag denken we momenteel niet te veel na! J

dinsdag 1 mei

Over twee weken tijd staan we al opnieuw met onze –intussen gebruinde- voeten terug op Begische grond. Het doet zeer vreemd dat ons afscheid hier steeds dichter komt. We willen er niet te veel aan denken, maar we kunnen er niet om heen. Onze stage is eigenlijk afgelopen. Onze acht stageweken zijn voorbij. Toch gaan we deze komende drie dagen nog zoveel mogelijk les geven. De leerlingen kennen ons nu wel al, maar weten nog steeds niet veel over België. Dit moeten we dus nog in orde maken J. Daarom proberen we volgende dagen zoveel mogelijk klassen les te geven over België. Benieuwd welke vragen zij zullen hebben. De vragen die ons momenteel het meest bijgebleven zijn, zijn: “Eten jullie vlees?”, “Hebben jullie kamelen?”, “Er staat een olifant op jullie chocolade, hebben jullie dan ook olifanten?” en “Hebben jullie ook een nationaal dier?” (Het dier van Zuid-Afrika is namelijk de springbok.)

Gisteren zijn we trouwens naar Cape Point gegaan met Ms Starker. Het was zeer leuk maar ook zeer nat. We hadden helaas de slechtste dag van het lange weekend uitgekozen. Op Cape Point zelf was het enorm aan het regenen en bij het bezoeken van Kaap de Goede Hoop waaiden we bijna weg. Toch was het super gezellig. We zullen het zeker niet snel vergeten!

Simons Town: nog droog weer

Cape Point: uitgeregend

Kaap De Goede Hoop: bijna weggewaaid!

Zaterdag zijn we nog even naar Kaapstad zelf geweest samen met Marlon en Fatma om opnieuw de vele leuke kraampjes met typische afrikaanse spulletjes te bekijken. Natuurlijk hebben we opnieuw verschillende souvenirs gekocht, maar nog steeds hebben we nog niet alles wat we willen hebben. Maar dat komt wel nog in orde.

De rest van het weekend was het uiteraard oefenen en oefenen voor de fashion show. Donderdag is de eerste voorstelling, dus dat is heel dicht. We hebben dit weekend ook wel wat tegenslagen gehad (lek in het dak waardoor het water in de speakers liep en er vonken ontstonden, bijgevolg hebben we vandaag de lichten maar niet aangestoken). De leerlingen blijven wel super enthousiast. Vandaag zijn ze ook in de buurt gaan flyeren. Ze mochten zich leuk verkleden om zo de mensen te gaan aanspreken. Hoe zotter hoe leuker natuurlijk!

bezoek aan Ned Doman High

Onze tweedaagse in een andere school zit er op! Het was een fantastische ervaring.

De scholen worden hier zeer sterk met elkaar vergeleken. Groote Schuur High School behoort niet tot de topscholen van de Western Cape, de provincie waar wij in verblijven, maar is wel hoog geklasseerd. Ned Doman Secondary School in veel lager geklasseerd. Zeer veel leerlingen komen uit een nabijgelegen township. Ze betalen nog steeds 850 rand (85 euro) om een jaar naar school te kunnen gaan. Veel leerlingen komen dagelijks te laat omdat het openbaar vervoer na het spitsuur goedkoper is. Er wordt ook eten op school voorzien voor die leerlingen die uit een moeilijkere thuissituatie komen.  De klassen zijn groter dan in Groote Schuur. Zo zitten er hier officieel tussen de 45 en 50 leerlingen in een klas. De klassen die wij gezien hebben deze twee dagen telden wel maar rond de 35 leerlingen. Naar school komen voor veel leerlingen is hier niet altijd vanzelfsprekend evenals huiswerk maken of studeren. Soms heb je een leerling die de eerste in zijn familie is die zolang studeert en dan zit hij zelf nog maar in de elfde graad (vijfde middelbaar).

Niettemin kan de school steunen op een enthousiast groep leerkrachten die we de afgelopen dagen hebben mogen kennen. Gisteren kwamen we enkel observeren, helaas had de onderdirecteur er niet aan gedacht dat die dag de school vroeger uit was dan andere dagen omdat er een speciale activiteit stond gepland voor de leerkrachten. Maar geen probleem! We werden gewoon vriendelijk op de bus geduwd die ons naar een andere mysterieuze bestemming bracht voor een geheime opdracht. Niemand werd er verteld wat we precies zouden doen die namiddag. De bus dropte ons aan een hotel waar we in twee groepen werden verdeeld. De ene groep kreeg uitleg over een traumacenter waar de school mee samenwerkt en de andere groep werd naar een ander kamer geleid voor welverdiende ontspanning. Die ontspanning bestond uit hand en voetmassage die we bij elkaar leerden uit te voeren. Best leuk en vooral veel lachen! Na een pauze met vingerhapjes werden de groepen uiteraard gewisseld. De groep van Annelies was natuurlijk uitgelopen bij de massagesessie waardoor wij, de tweede groep, een veel kortere massagesessie hadden. Eigenlijk wel jammer, maar toch was het nog steeds leuk.

Vandaag hebben we dan enkele lessen op ons genomen. Zo hebben we in drie klassen van de achtste graad aardrijkskunde gegeven. Om in te vallen in de lessen was wat moeilijk daarom hebben we in overleg besloten om een les te geven over België. Omdat er in de voorziene aardrijkskundeklas geen mappen op projector aanwezig waren, werden de klassen omgewisseld van klas zodat we toch konden gebruik maken van een van de drie smartboards die de school rijk is. De ene klas was eerder passief en luisterden enkel, andere klassen waren echt geïnteresseerd en luisterden zeer aandachtig en stelden veel vragen. Super tof!

De lessen wiskunde gaan er hier ook wat vreemd aan toe. Veel kunnen de leerlingen niet zien in een lesuur. De leerkracht geeft een korte uitleg aan het bord en laat ze dan enkele oefeningen zelfstandig maken. Terwijl ze die oefeningen maken, kunnen ze eventueel nog vragen stellen. Helaas is het niet mogelijk voor een leerkracht om alle 35 à 40 leerlingen te helpen. Onze hulp was dus meer dan welkom. Terwijl we gisteren aan het observeren waren, hadden we eigenlijk ook al enkele leerlingen die dicht bij ons zaten geholpen, maar vandaag maakte we er ons doel van om samen met de drie leerkrachten zoveel mogelijk leerlingen te helpen. Het is best leuk om bijvoorbeeld drie leerlingen apart nog eens de les uit te leggen op jouw manier en dan plots hun gezicht te zien opklaren omdat ze het begrijpen. Hopelijk hebben we hen echt kunnen helpen. We hebben alleszins ons best proberen te doen.

Uiteraard bij de aankomst in de hostel haastte ik me terug naar de school waar de repetities voor de Fashion Show doorgaan. Het begin aardig te lukken, toch is er nog een hoop werk. Dit weekend wordt superdruk! Toch gaan we zeker nog wat toerisme plannen dit weekend. Onze tijd hier is bijna op dus moeten we er nog wat gebruik van maken. Een van de leerkrachten, Ms Starker, zal ons maandag rondleiden op Cape Point. Ze wou dit doen als wederdienst omdat we haar klassen overgenomen hebben terwijl ze geopereerd werd. Op zich is dit niet echt nodig, we vonden het maar meer dan normaal dat we die lessen op ons namen. Bovendien heeft ze ons goed begeleid op voorhand waardoor we heel goed wisten wat te doen, maar toch blijft ze ons zeer dankbaar. Dus gaan we met plezier maandag mee op uitstap met haar. Hopelijk wordt het mooi weer!

23 april 2012

Een nieuwe lesweek is van start gegaan. Deze week is een kortere week want vrijdag is het hier een nationale feestdag, Freedom Day. En zoals we in België ook op 1 mei dag van de arbeid hebben, hebben ze hier dinsdag Workers Day. Met andere woorden er staat een weekend voor de deur van vijf dagen. Echt vrijaf is het niet want de fashion show komt zeer dicht bij (3-4-5 mei) en er zijn dus veel repetities gepland in het lange weekend.

Zaterdag was dus opnieuw repetitiedag. We hadden gepland om alle scenes te oefenen dus iedereen moest aanwezig zijn. Er werden ook jurken gepast voor een bepaalde scene zodat ze nog kunnen aangepast worden aan de verschillende modellen. Het was een leuke maar drukke dag.

Zondag was het opnieuw wat warmer en zijn we dus een souvenirsmarktje gaan bezoeken. We beseffen dat het einde van onze reis dichterbij komt en we wilden toch al een deel van de souvenirs hebben. Ze zijn nog niet allemaal gekocht, maar we zijn er bijna. Geen gemakkelijke opdracht!

De lessen zelf vandaag verliepen vlot. In aardrijkskunde laten we de leerlingen de taken afwerken in verband met Internal structure of a city en in de negende graad wiskunde beginnen de leerlingen in te zien dat algebra eigenlijk niet zo moeilijk is als het eerst leek. De tiende graad wiskunde heeft wel wat meer problemen met vraagstukken oplossen met tweedegraadsvergelijkingen. Vandaag hebben ze hier een klein testje op gemaakt (10 punten), straks zullen we dus ontdekken wie het nu echt begrijpt en wie niet. Vandaag moesten ook de tiende graad toerisme hun projecten voorstellen waar ze vrijdag aan konden werken in de computerklas en moesten we -omdat de les van tijdzones zo duidelijk was vorige week in de tiende graad- in de twaalfde graad de les hernemen.

Morgen staan er geen lessen op het programma. We gaan op bezoek naar een andere school. We worden om half acht opgehaald op school en er om half vier terug afgezet. Wat er gepland is voor ons tussen deze twee tijdstippen is nog niet duidelijk voor ons. Spannend! J

18 april 2012

Opnieuw zijn we bezig aan een drukke lesweek, maar we genieten er van met volle teugen! Als we een vrije periode hebben gaan we zoals altijd naar de lerarenkamer. Normaal is er daar niemand. De leerkrachten hebben hier namelijk elk hun eigen lokaal (en de leerlingen verhuizen dus elk lesuur van lokaal en niet de leerkrachten zoals bij ons) en blijven daar dus ook in hun vrije uren om in alle rust wat werk te verrichten. Maar nu zijn ook de andere studenten in de lerarenkamer aanwezig. Veel werk krijgen we daar dus niet meer verzet, maar het is wel leuk om de studenten van hier te leren kennen. We leren wat bij over hun opleiding, over het leven van de studenten in Kaapstad, hoe zij lessen geven, … Zij zijn ook heel nieuwsgierig naar hoe onze opleiding is, hoe Europa is, hoe ons leven in België is, … genoeg stof voor gesprek dus! Ze vinden bovendien dat we hier nog niet genoeg gedaan hebben en hebben ons bijgevolg uitgenodigd volgende week donderdagavond (vrijdag is het Freedom day, een nationale feestdag) om nog een paar leuke kantjes van Kaapstad te leren kennen. We zijn benieuwd!

Maandagavond hebben we mee de twee bussen met leerlingen begeleid naar de universiteit waar de maths competition door ging. Er was maar een wiskundeleerkracht die maandagavond mee kon. Ze waren dus opnieuw super blij dat wij bereid waren om te helpen. Hup om kwart voor zes alle 75 leerlingen tellen, ze verdelen op de bussen en vertrekken. De maths competition is een wedstrijd die door gaat in de universiteit van Kaapstad (UCT) en waar alle scholen uit de omgeving die willen aan kunnen deelnemen. Voor ons was het maar een kwartiertje rijden, maar  er waren ook scholen die twee uur moesten rijden om bij de universiteit te komen. Het is een enorm groot event. Er doen meer dan 7000 leerlingen aan mee. Het is voor alle leerjaren van de middelbare school. Er zijn telkens twee categorieën. Je kan individueel deelnemen of als koppel. Iedereen krijgt 75 minuten de tijd om 30 meerkeuzevragen te antwoorden. Er is geen tweede ronde ofzo (zoals bij de wiskundeolympiade, die ze hier ook hebben trouwens), maar de eerste 200 van elke categorie krijgen een certificaat voor hun prestatie en de beste 20 van elke categorie krijgen nog een extra prijs.

Norval, ook een van de wiskundeleerkrachten in Groote Schuur en de onderdirecteur, was een van de organisators. Hij had ons gevraagd of we eventueel ook zouden willen toezicht houden als er zouden te kort zijn. We waren er toch, dus wilden we dit met plezier doen. Best wel spannend om al die leerlingen in dat ene lokaaltje te krijgen. Goed geordend zodat alle stoelen bezet waren, iedereen naast zijn partner kon zitten en de verschillende groepen van dezelfde school niet te dicht bij elkaar zaten (gelukkig dragen ze allemaal een uniform, waardoor we ze makkelijk uit elkaar konden halen). Het toezicht zelf houden was wat vreemd. Normaal kijk je dat ze niet spieken en dat ze stil zijn, maar nu mochten ze overleggen met hun partner, dus was het enkel opletten dat ze geen gebruik maken van een rekentoestel. Alles is gelukkig goed verlopen. Hopelijk hebben ze ook allemaal goede scores gehaald.

Onze lessen aardrijkskunde deze week lopen wat minder vlot dan andere weken. De school is volop bezig met nieuwe laptops te installeren samen met de active boards waardoor ze problemen hebben met het internet en de active boards. Een filmpje van het internet gebruiken in de lessen deze week was moeilijk. Ook hebben we tweemaal zonder PowerPoint moeten lesgeven omdat het active board niet werkte. Dan maar met de laptop door de klas lopen als je een foto hebt die de leerlingen echt moeten zien. Er is altijd wel een mauw aan te passen. Toch hopen we dat alles opnieuw snel in orde komt. We houden jullie op de hoogte!

14 april 2012

De laatste maand van ons verblijf hier in Zuid-Afrika is reeds aangebroken. We proberen nog niet te veel te denken aan het afscheid hier, maar we beseffen wel dat het steeds dichter komt.

Deze week hebben we ook al moeten afscheid nemen van de eerste meisjes die de hostel verlaten en terug naar België keren. Het deed allemaal veel met ons. Het is afscheid nemen van vrienden, maar het doet je ook denken aan je eigen naderend afscheid. Iedereen verlangt intussen wel al regelmatig eens naar huis, maar naar huis gaan betekent ook afscheid nemen van iedereen hier, wat geen leuk vooruitzicht is.

Deze week was het opnieuw zoeken welke lessen we konden geven. Dit voor de vakantie afspreken was moeilijk. Iedereen was bezig met de testresultaten en de interhouse competition. Gelukkig is dit op maandag vlot gelukt. We waren wat bang want er waren plots nog een heleboel Zuid-Afrikaanse stagiaires. Maar onze mentoren van voor de vakantie verkozen vlot ons boven de nieuwe, want ons wel een leuk gevoel gaf.

We zijn deze er dus terug volledig ingevlogen. Het opstaan ’s morgen was wel een probleem. We waren het niet meer gewoon. Maar de routine zit er wel intussen terug in.

In aardrijkskunde moeten we les geven over  ‘settlement’. Het is een hoofdstuk waar er ook veel geschiedenis in voorkomt. Wel wat aanpassen dus en goed opzoeken. De vestigingsfactoren op zich zijn hetzelfde als in België, maar hier komt in de loop van de geschiedenis natuurlijk ook de apartheid een rol spelen. Hier zullen we ons dus nog wat extra over moeten documenteren.

In wiskunde mogen we het begin van algebra geven in grade 9 en vergelijkingen in grade 10. Geen onbekende leerstof dus, maar wel zoeken naar verschillende termen in het Engels. Intussen zijn de meeste termen gekend en verlopen de lessen terug vlot.

Intussen wordt er ook volop geoefend voor de fashionshow. Elke dag na school worden de verschillende scenes geoefend. Er komt meer bij kijken dan enkel naar voor lopen, poseren en terug. Er worden vele choreografieën bedacht voor de verschillende groepen modellen en die moet dan uiteraard genoeg ingeoefend worden. Een hele organisatie om dit vlot te laten verlopen.  Tijdens het repeteren door worden er ook nog afspraken gemaakt in verband met de make-up, het haar, het decor, het verloop van de avond, … en alles anders die er nog komt bij kijken.

Vandaag, zaterdag, is het tijd om de dansjes in te oefenen voor tussen de verschillende scenes. Daar ben ik nu aanwezig. Kijken of alles goed verloopt, aanwijzingen geven waar ik kan, zorgen dat ze geen dingen doen in school die ze niet mogen doen, …

Morgen is eindelijk rustdag en op maandag begint alles opnieuw. De vele repetities zijn ook nodig want de fashionshow komt ook snel dichterbij. Op 3-4-5 mei gaat deze door. Benieuwd hoe het uiteindelijk zal verlopen.

Roadtrip!

Zoals we beloofd hebben is hier dan het verslag van onze reis door Zuid-Afrika. We vonden Kaapstad met de Tafelberg al spectaculair, maar eigenlijk is de rest van Zuid-Afrika nu spectaculairder! Je wordt spontaan verliefd op het land!

De route die we gevolgd hebben was aangeraden door de zoon van de Marianne, waar Sander en Floris bij inwonen. Hij heeft dit fantastisch gedaan! Elk baantje en elke stop die aangeraden is geweest was dik in orde! Baie dankie, Greg!

Zondagochtend zijn we vertrokken met wat vertraging. De jongens lieten al vroeg weten dat ze een kwartiertje later gingen zijn wat wij helemaal niet erg vonden want we waren eigenlijk nog niet genoeg wakker om op tijd te vertrekken. Onze zakken waren gemaakt, maar we hadden natuurlijk meer mee dan we mochten van de jongens. We hadden gedacht dat de koffer toch iets groter was dan ze gezegd hadden, helaas was dit niet waar. Voor de mensen die mijn auto wat kennen: de koffer was even groot als de koffer in mijn auto en hierin moest een tent en bagage voor 5 personen. Met wat puzzelwerk kregen we toch alles in de auto. Door de achterruit kijken was wel voor de hele trip uit den boze. Gelukkig waren we met genoeg in de auto om te helpen kijken of er verkeer aankwam.

Vroeg vertrokken, voor zonsopgang, bijgevolg hadden we geen verkeer bij het uitrijden van de stad en zagen we nadien de zon prachtig opkomen terwijl we door de eerste prachtige landschappen reden. Onze chauffeur moest toch goed geconcentreerd blijven want plots liepen er bavianen over de weg. Het is eens iets anders dan een hond of kat.

Aangekomen in Matjiesfontein waanden we ons op Brits grondgebied. Hoog tijd dus maar voor een uitgebreid Engels ontbijt dan maar. Daarna een kort bezoekje aan het plaatselijke transportmuseum en daarna terug de baan op zoekend naar de Sewe weke poort.

Na het verschillende bewoners te vragen hadden we het eindelijk gevonden. We werden zelf Hell’s pass aangeraden, maar die ging redelijk steil omhoog en omlaag dus hebben we wijselijk besloten om dit niet te doen met ons autootje die soms moeite had om een heuvel op te rijden. Sewe weke poort was wel zeker de moeite! Prachtige berglandschappen! (Veel foto’s voor latere lessen aardrijkskunde kunnen nemen J, we sturen ze wel eens door.)

Uiteindelijk zijn we onze eerste dag afgerond in Oudtshoorn in het gezellige Backpackers Paradise. De deurklink van de kamer zat wel wat lager dan normaal, maar voor de rest heel leuk. We konden dezelfde avond onmiddellijk mee-eten met de braai met uiteraard struisvogelbrochettes op het menu, de streek is dan ook gekend voor de struisvogelfarms.

Na een goede nacht slaap en een lekker ontbijtje begonnen we onmiddellijk aan de volgende rit naar de Cango Caves. Aangekomen bleken we net te laat te zijn voor de gidsbeurt van 10 uur. In een uur wachten op de volgende beurt hadden we geen zin. Even dus de Swartbergpass doen richting Prince Albert. Toen het te steil begon te worden besloten we toch wijselijk terug te keren zodat we op tijd konden zijn voor de gids van 12 uur. De Cango Caves zijn grotten met druipstenen (stalactieten, stalagmieten en zuilen), best indrukwekkend. De gids was minder interessant. We hebben vooral geleerd dat hij veel fantasie heeft en dat je overal verhaaltjes en dieren in kunt zien. Hij heeft ons wel niet verteld dat het hele jaar door de temperatuur schommelt tussen de 18 en 20 graden in de grotten en dat de luchtvochtigheid tussen de 80 en 90% ligt, wat we eigenlijk wel interessanter vonden.

Na de grotten gingen we op zoek naar een waterval. Na een lange rit vonden we die in Meringspoort. Tijd voor een frisse duik dus in het heldere bergwater.

Na het opdrogen in de heerlijk warme zon terug de auto in op weg naar onze tweede slaapplaats in Willowmore, een klein dorpje. Eenmaal geïnstalleerd in onze kamers in de bed and breakfast gingen we op aanraden van de eigenares gaan eten in de bar van een ander hotel in het dorpje. Nog even poolen na het eten en dan onder de lakens voor een volgende goede nachtrust.

Goedemorgen dag 3 van onze roadtrip! Wat staat er vandaag op het programma? Addo Elephant National Park! Eerst nog twee uurtjes rijden en dan op zoek naar de big 5! Super tof! Je betaalt ongeveer 15 euro per persoon en je kan met je eigen auto het park in rijden op zoek naar wilde dieren. Er wordt uiteraard wel aangeraden om in je voertuig te blijven en niet te snel te rijden. Over olifantenstront rijden mocht ook niet, er zijn namelijk zeer veel mestkevers die deze opruimen.

Er ontstond uiteraard onmiddellijk competitie. Per nieuwe soort die je zag kreeg je een punt! Iedereen ging dus zeer geconcentreerd opzoek naar dieren in het dichte struikgewas. De eerste die we tegenkwamen was de Kudu, een hertachtige. Op enkel een paar meter van de auto stond hij rustig wat te grazen. Daarna volgde al snel de eerste Pumba’s (zwijntjes) die de weg overstaken. Timon (stokstaartjes) hadden we al voor moeten remmen deze ochtend op weg naar Addo (evenals voor een paar blauwaapjes).  Nu nog enkel Simba vinden en we konden met plezier nog eens naar de Leeuwenkoning kijken. Na een uur rijden kwamen we onze eerste olifant tegen. 450 olifanten lopen er rond in het park, maar blijkbaar kunnen ze goed verstoppertje spelen! Na twee uur rondrijden moest de achterbank (wij en kelly) toch ook wel eens naar het toilet. Gelukkig is er een gesloten picknickplaats voorzien in het midden van het park waar we naar het toilet konden. Er aangekomen stonden we voor een aangename verrassing namelijk een plan met magneetjes met de laatste plaatsen waar de dieren gezien werden. Vlug een foto van nemen zodat we later terug konden kijken en dan op zoek naar de leeuwen! Na een klein halfuurtje hadden we ze gevonden. Daar lagen ze dan met drie lekker lui in het gras op enkele meters van de weg. Na een kwartier kijken stelden we toch wel vast dat ze echt zeer lui waren en echt niet meer gingen bewegen en reden we dus verder. We hadden alles gezien wat we wilden en er zat dus maar een ding op: op zoek naar een nieuwe slaapplaats voor de komende nacht. Alle backpackers rond Addo waren volzet dus moesten we nog even rijden naar Jeffreys Bay waar we volgens de planning toch de volgende ochtend gingen shoppen. Jeffreys Bay is een dorpje aan de kust waar er veel factory stores zijn van verschillende surfmerken. De jongens vonden het dus hét moment om het geld eens goed te laten rollen: short voor 4 euro, zwemshort voor 20, t-shirts voor 10, pet voor 13, sweater voor 20, … Ze kunnen er weer even tegen aan!

Na de middag hadden we graag Tsitsikamma en omgeving bezocht, maar het weer was vandaag wat minder. Even dus doorkruisen met de auto en dan op weg naar Wild Spirit in The Crags (nabij Nature’s Valley). Moeilijk te vinden, maar zeker de moeite waard. In de middle of nowhere (of beter gekend als ‘in het gat van Pluto’) een gezellige kleine backpackers. Je zit midden in de natuur. Iedereen is er super vriendelijk en 3 honden om je te beschermen tegen de bavianen. Wat wil je nog meer? Annelies wou vooral een kamer zonder beestjes, maar dit was hier wat moeilijk. Er werd ons goed aangeraden om de deuren goed te sluiten en ons eten niet op de kamer te bewaren anders kwamen de bavianen binnen, geen probleem dus, maar spinnen en kleine salamanders buitenhouden was wat moeilijker. Het was er zo waw dat we besloten om er twee nachten te blijven. Zo konden we ook wat uitrusten intussen.

Bij het avondeten leerden we een Belgische moeder en dochter kennen die er toevallig ook een nachtje verbleven. Peggy, de mama, werkte in de Eastern Cape als ondersteuner van verschillende kleine ondernemingen. Het was zeer interessant om ook eens haar kan van het verhaal te horen in verband met de verschillende problemen in Zuid-Afrika. Wij hebben voorlopig nog steeds een eenzijdig beeld van Zuid-Afrika, namelijk die van Kaapstad. Maar de Zuid-Afrika buiten Kaapstad is helemaal anders. Hopelijk kunnen we via de directeur van onze school na de vakantie ook eens andere soorten (niveaus) scholen bezoeken. We hebben het hem reeds gevraagd voor de vakantie, benieuwd wat hij voor ons in petto zal hebben na de vakantie…

De vijfde dag van onze roadtrip hebben we dan gekozen om niet in de auto te zitten maar eens wat meer te bewegen. Bovendien was het weer wat slechter, dus ideaal om eens een inspanning te doen. Twee wandelingen op het programma: de saltriver walk (van het strand in Nature’s Valley tot een lagoon en terug naar het strand) en een wandeling naar de waterval niet ver van de backpackers (langs de hellingen door het bos). Gewoon genieten van de natuur!

Op dag 6 konden we niet anders dan opnieuw verder reizen, maar helaas was de lucht nog steeds niet opgeklaard. Plettersberg en Knysna dan maar bezoeken tussen de buien in. Een van de inwoners van Wild Spirit had ons The Heads aangeraden in Knysna en gelijk had ze. Een prachtig uitzicht op de lagoon. We hoopten om misschien dolfijnen (en eventueel een walvis, hoewel het niet het seizoen is) te zien, dus bleven we een hele tijd kijken, maar toen het lichtjes begon te spetteren, moesten we toch de strijd staken en renden we terug naar de auto, net op tijd want de lucht brak net echt open toen we in de auto zaten. Even overleggen en dan terug de baan op richting Wilderness waar we zouden overnachten in The Beach House.

De hele weg bleef het regenen en ook aangekomen bleef de lucht de hele avond grijs. ’s Nachts heeft het nog eens goed geregend en gelukkig was het tegen de ochtend opgeklaard zodat we, zoals Greg ons aangeraden heeft, konden gaan kanoën. Vlakbij konden we kano’s huren en hiermee opnieuw op zoek naar een waterval gaan. Eerst 40 min roeien en daarna nog 40 min stappen om bij de waterval te komen. Met drie in een kano en Annelies aan het stuur was niet zo een goed idee, gelukkig hadden we Sander die alles toch wat kon rechttrekken. Wel goed voor de lachspieren!

Cagediving met witte haaien stond al op het programma van Sander nog voor we onze vliegtickets geboekt hadden. Nu we Mosselbay moesten passeren op onze tocht, konden we niet anders dan hem die kans te geven. Vol moed trokken we dus naar Mosselbay waar de gekendste organisatie zit om dit te organiseren. Helaas kregen we te horen dat alle ritten die dag reeds volzet waren. Even de haven dan maar gaan verkennen en intussen een nieuw plan bedenken: een nachten blijven slapen in Mosselbay en morgen opnieuw proberen? Op zoek naar een slaapplaats dus via het informatiecentrum. Opnieuw slecht nieuws: alle slaapplaats in onze prijscategorie waren volzet. De vakantie was voor iedereen nu echt begonnen! Opnieuw op zoek naar een nieuw plan: doorrijden richting Gansbaai waar Cage diving ook georganiseerd wordt en daar op zoek naar een slaapplaats? Tijdens het rijden belt Floris al een backpacker in een dorpje die we moeten passeren… gelukt! Geen kamers meer vrij, maar wel nog plaats om onze tent op te zetten. We gaan er voor! Bij het inchecken vragen we onmiddellijk om drie plaatsen (Annelies en Kelly verkiezen een dagje strand) te boeken om morgen naar de witte haaien te gaan kijken… ook gelukt! Snel de tent opzetten dan nog even naar het strand om te genieten van het mooie weer die opnieuw van de partij is.

Het slapen in de tent was wat een tegenvaller. Het was ijskoud ’s nachts. En hoewel we genoeg dekens hadden, bleef het koud en hard liggen. De volgende nacht toch maar even drie vrijgekomen bedden geboekt binnen in de hostel. Zodat we eindelijk nog eens een goede nacht rust hadden.

Dag 9: na de tent-nacht = weinig slaap, dan maar vroeg vertrekken richting Kleinbaai, nabij Gansbaai, om de haaien van dichtbij te zien. Net iets meer dan een uur rijden, maar met alle adrenaline in ons lijf vloog die voorbij! Moeilijk om hier juiste verwachting bij te hebben, dus gewoon afwachten tot de boot vertrekt. Na een half uurtje varen, wordt de boot stilgelegd, volgt er een korte uitleg over het duiken en verschijnt al snel de eerst haai. Een kleine twee uur worden de haaien naar de boot gelokt zodat iedereen ze goed kan zien voor we terug keren naar vasteland en nog een late lunch voorgeschoteld krijgen. Waw, deze blijft toch even nazinderen op weg terug naar Annelies en Kelly op het strand!

De laatste dag van onze roadtrip breekt aan. We zijn nog maar enkele uren verwijderd van Kaapstad. Nog kort eens het zuidelijkste punt van Afrika, Cape Angulas, bezoeken en Hermanus en dan terug naar Camps Bay. Wat een heerlijke week!

Woensdag = rustdag! Eindelijk terug in ons eigen bed (nog steeds niet als thuis, maar toch beter dan al die verschillende jeugdhostels). Tijd om terug wat boodschappen te doen, naar school te gaan om de vorderingen in verband met de Fashion Show op te volgen en om alle (een kleine 3000) foto’s te bekijken van de reis en deze wat te selecteren. Een goed gevulde rustdag dus.

Nu we een auto huren, moeten we er toch optimaal van gebruik maken. Daarom hebben we samen besloten om vandaag nog eens de verschillende wijngaarden te bezoeken in Stellenbosch. Vijf verschillende champagnes met bijpassende nougat proeven voor 65 rand, vijf wijnen in de oudste kelder in de streek voor 20 rand en dan nog zes in een andere wijngaard voor 30 rand. Kleine proevertjes, met telkens een lange uitleg over de smaak, de ontwikkeling en de geschiedenis van de wijn. Best gezellig!

Bij het aanzetten van de computer lezen we ook het slechte nieuws van Mattie. We wensen hem allereerst veel beterschap en leven met hem mee. We vinden het verschrikkelijk jammer voor hem dat hij hierdoor zijn buitenlandse stage moet verlaten. We amuseren ons hier te veel en mogen er zelf niet aan denken om vervroegd te moeten terugkeren (ook al missen we jullie soms een beetje). Veel sterkte!

De paasvakantie loopt hier voor ons bijna op zijn eind. Nog vier dagen en we mogen terug les geven. De komende dagen zullen we dus goed kunnen gebruiken om terug wat in de schoolroutine te komen want die zijn we voorlopig helemaal kwijt!